parklar evim,banklar yatağım benim
ışıklara bakarım,sıcacık ev ışıkları
sarılıp uyurum umutlara
işe gider gibi her sabah yollarda bir izmarit arar dururum
yaklaşmıyorum kalabalığa beni sokak çocuğu sanmasınlar
okumayı istermiydim bilmiyorum
bunu düşünmedim bile..
bu günü geçebilsem gelecek kimbilir nerde...
bir kız var aşağı sokakta
kirpi gibi saçları ,birazda pasaklı
asi ruhlu belli sert ve hırçın
ama gözleri ah o gözleri
öyle masum okşar gibi
adı EDA bende de bu sevda
bu parkta yatışım ondan
sıcacık EDA ekmek gibi
sıcacık EDA yorgan gibi
ana yüreği gibi EDA aşk gibi...
buralarda kalışım ondan....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder